Mw. Knobbout-Van Dooijeweert

Wie er zeker bij de oudheden hoort is mw. Knobbout-Van Dooijeweert

Bep  van Dooijeweert is op 9 juli 1919 geboren en is nu al ruim 92 jaar. Eigenlijk is zij geboren in Neerijnen maar zij verhuisde naar Waardenburg toen zij 1 jaar was.

Toen zij opgroeide van meisje tot jonge vrouw leerde zij een jonge man kennen waar zij verliefd op was geworden. Deze jonge man heette Dirk Gerrit Knobbout en was werkzaam op het kasteel in Neerijnen. De grootvader van mw. Knobbout was daar ook werkzaam dus het was een vertrouwde werkplek. Dirk Gerrit Knobbout was geboren op 8 augustus 1920 en iedereen noemde hem Dirk. Hij ging vaak op de motor naar zijn werk in Neerijnen en haalde op de terugweg vaak Bep op die werkzaam was in Zaltbommel.

Dirk Gerrit Knobbout trouwde op 12 augustus ...  met Bep  en de huwelijksvoltrekking vond midden in de tweede wereldoorlog plaats. Het getrouwde paar ging wonen op de Markt nr. 7 in Beusichem en ongeveer 1 ½ jaar later werd het een gezin door de geboorte van hun eerste kindje. Het was een meisje die zij Adriana, Johanna, Cornelia Fransisca noemde. Zij gaven haar als roepnaam Jannie wat later veranderde in Jacqueline. Hun tweede kindje werd 2 jaar later geboren en was ook een meisje. Zij noemde haar Gijsbertha, Hermina. Haar roepnaam is Bertie. Hun derde kindje werd ook weer 2 jaar later geboren en was ook weer een meisje. Haar roepnaam is Ans.

Toen de tweede wereldoorlog in volle gang bezig was hebben de meeste mensen onder erbarmelijke toestand geleefd.  Dirk Knobbout zat samen met dhr. Eijsink bij de ondergrondse en om zichzelf niet zo verdacht te maken liet hij vaak de Duiters wel eens binnen bij hun tabakswinkel of huis. Tijdens deze hevige oorlog mocht je overdag en ’s nachts ook niet de deuren op slot doen zodat de Duiters altijd een kijkje in je huis kon nemen om de dingen continue te blijven waarnemen maar ook te gebruiken als plotselinge schuilplaats. Dirk Knobbout had wel eens gevluchten  in hun huis verstopt en zij lieten dan de mensen onderduiken op de vloer onder een dikke laag stro in de voorkamer. Als de Duiters dan wel eens steekproeven namen in het huis om met hun zaklamp in de kamer te schijnen vielen de onderduikers niet op bij de Duiters. Je mocht ‘’s avonds ook geen licht in huis hebben want dan kon je een doelwit zijn voor de gevechtvliegtuigen die ’s avonds over het land scheerden. Om toch wat licht te krijgen in de donkere huiskamer en in donkere tijden gebruikten men vaak een fiets om licht te verwerven. Je zette dan een fiets op zijn kop met de dynamo tegen de velg en dan draaide je met je arm aan één van de trappers.

Na de oorlogstijd begon mw. Knobbout een koortje te ontwikkelen. Ze had namelijk zelf een orgel in huis maar kon alleen nog geen orgel spelen. Dit leerde zij zichzelf toen een beetje aan en speelde orgel met 1 hand op een gebrekkige manier. Het maakte later niks meer uit want het koor werd alsmaar groter en de stemmen van allerlei dames overheerste het orgelgeluid zodat het orgel alleen nog maar als ondersteuning werd gehoord. Er werd altijd op dinsdag geoefend in het huis van mw. Knobbout. Het koortje bestond uit o.a. de volgende leden en een ieder die dit leest en weet wie er nog meer bijhoren willen wij graag vernemen zodat wij dit lijstje compleet kunnen maken;

Dicky Beijnen, Riet Beijnen, Ria Schurkens, Jennie de Graaf, Maartje van Dooijeweert, Aagje Haker,  Coba de Bruin-Van Zanten, Ria van Zetten, Jo van Zetten. Mijntje Boon, Mien Schenkhof, Jenneke van Beusdekom-De Graaf, mw. Schalke.

Dhr. Knobbout is op ................ overleden.

Mw. Knobbout heeft tijdens het interview nog enkele dingen gezegd wat gangbare zaken waren van vroeger zoals dat er altijd in de lek bij het 't Veerhuys  altijd zwemles werd gegeven., Nu is het Veerhuis een restaurant, daarvoor was het een herberg cq. Het huis van de pontwachters en daarvoor was het een jeugdherberg waar jonge kinderen werden opgevangen die geen ouders meer hadden.

Zij vertelde vluchtig ook nog iets over de paardenmarkt die altijd op 18 juni werd gehouden op de Markt in Beusichem. Deze paardenmarkt duurde altijd tot na het weekend en er werden uiteindelijk alleen maar grote, Belgische knollen verkocht die altijd zwaar werk moesten verrichten op het land. Tegenwoordig wordt deze paardenmarkt gevuld met pony’s en paarden waarvan er een heleboel voor de handel worden verkocht of als plezier rijdier.

23 nov. 2011